φανοστάτης

ο, Ν

τεχνολ. στύλος στον οποίο στηρίζεται ή είναι προσαρμοσμένος φανός φωτισμού.

[ΕΤΥΜΟΛ. < φανός (Ι) «πυρσός» + -στάτης (< θ. στᾰ- τού ἵστημι), πρβλ. θερμο-στάτης. Η λ. μαρτυρείται από το 1890 στον Α. Μηλιαράκη].